مقایسه تأثیر خستگی بر پاسخ الکترومیوگرافی عضله تراپزیوس در اغتشاش خلفی-قدامی در افراد سالم و مبتلا به گردن درد مزمن

هدف: عضلات افراد مبتلا به گردن درد، خستگی پذیری سریعتری نسبت به افراد سالم نشان داده و خستگی این عضلات نوسان تنه را در حالت ایستاده افزایش می دهد. از آنجا که درباره پاسخ این عضلات در شرایط دینامیک مانند اغتشاش خارجی، اطلاعات کمی وجود دارد، لذا این تحقیق با هدف مقایسه تأثیر خستگی عضلانی بر زمان پاسخ عضله تراپزیوس فوقانی در اغتشاش خلفی- قدامی، در افراد سالم و مبتلایان به گردن درد انجام پذیرفت. روش بررسی: در این مطالعه شبه تجربی و مداخله ای، با روش نمونه گیری ساده و در دسترس، 16 بیمار مبتلا به گردن درد مزمن و 16 فرد سالم با توجه به همتاسازی دو گروه و درنظر داشتن معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه، قبل و پس از مداخله انجام و ابزارهای اصلی شامل نیروسنج، شتاب سنج و دستگاه الکترومیوگرافیک سطحی بود. برای ایجاد خستگی، از وزنه ای معادل 30 درصد حداکثر قدرت ایزومتریک و برای ایجاد اغتشاش از وزنه ای برابر با ده درصد وزن بدن استفاده شد. در تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی، آزمون تی زوجی، تی مستقل و تحلیل واریانس با اندازه گیریهای مکرر استفاده گردید.  یافته ها: اختلاف معنی داری بین زمان پاسخ عضله تراپزیوس در اغتشاش خلفی- قدامی بین دو گروه، قبل (p=0/006) و بعد از خستگی (p=0/026) وجود داشت. در افراد سالم پس از خستگی زمان پاسخ طولانی تر و در افراد مبتلا زمان پاسخ کوتاهتر شد. بین زمان پاسخ عضله تراپزیوس در اغتشاش خلفی – قدامی قبل و پس از خستگی در گروه سالم (p=0/04) و گروه بیماران (p<0/001) تفاوت معنی دار بود. نتیجه گیری: درد می تواند سبب تغییر در زمان پاسخ عضلانی، کاهش فعالیت عضلات عمقی و تغییر الگوی فعالیت عضلانی شود و خستگی به دلیل تشدید این شرایط و افزایش خطر می تواند سبب کاهش زمان پاسخ عضلات سطحی در افراد مبتلا به گردن درد مزمن و فیکس شدن سیستم جهت ایجاد ثبات شود، که این موضوع خود خطر آسیب را بالا می برد.